کد مطلب:286657 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:243
مکاشفه مرحوم فشارکی
مرحوم آیت اللَّه اراكی مرجع تقلید زمان ما (متوفای 1415قمری) فرمود: مرحوم آیت اللَّه سید محمّد فشاركی كه از اكابر تلامذه مرحوم حاج میرزا محمد حسن شیرازی بوده اند، بعد از فوت مرحوم میرزا هر چه اصرار می شود كه رساله عملیه بنویسد و مرجعیت شیعه را بپذیرد قبول نمی كند، سرانجام كه او را خسته می كنند قسم می خورد و می گوید: واللَّه خود را اعلم می دانم، اما زیر بار این مسئولیت نمی روم.
آنگاه او را رها می كنند و طبعا منزوی می شود. روزی در فكر فرو رفته و وساوسی بر او چیره می گردد كه این شد كار، كه خود را به دست خود منزوی كردم! آنگاه لطف الهی شامل حالش می شود و در عالم مكاشفه مشاهده می كند كه بعضی از كسانی كه به دنبال مرجعیّت رفته اند -در اثر عدم صلاحیت و كثرت مسئولیت- به میخ آتشین كشیده شده اند. وقتی به خود می آید خدا را شكر می كند كه زیربار این پُست [1] خطرناك نرفته است.
نگارنده گوید، از مرحوم آقای بروجردی نقل شده كه روزی در درس گریه كرد و فرمود: هر كس درس [2] بخواند به امید اینكه مثل من مرجع شود سفیه است.
آنگاه او را رها می كنند و طبعا منزوی می شود. روزی در فكر فرو رفته و وساوسی بر او چیره می گردد كه این شد كار، كه خود را به دست خود منزوی كردم! آنگاه لطف الهی شامل حالش می شود و در عالم مكاشفه مشاهده می كند كه بعضی از كسانی كه به دنبال مرجعیّت رفته اند -در اثر عدم صلاحیت و كثرت مسئولیت- به میخ آتشین كشیده شده اند. وقتی به خود می آید خدا را شكر می كند كه زیربار این پُست [1] خطرناك نرفته است.
نگارنده گوید، از مرحوم آقای بروجردی نقل شده كه روزی در درس گریه كرد و فرمود: هر كس درس [2] بخواند به امید اینكه مثل من مرجع شود سفیه است.
[1] از مسموعات بدون واسطه كه يادداشت كرده بودم.
[2] مجله حوزه، ويژه نامه مرحوم آيت اللَّه بروجردي، مصاحبه با آقاي اشتهاردي، ص 91.